Kategorie:BIBLIA SACRA:AT:1Chr17: Unterschied zwischen den Versionen
Die Seite wurde neu angelegt: „=Liber primus Paralipomenon. Hebraice Dibre Hajamim. Caput XVII.= =Das erste Buch Paralipomenon oder der Chronik Kap. 17= {| border="1" cellpadding="20" cel…“ |
KKeine Bearbeitungszusammenfassung |
||
Zeile 6: | Zeile 6: | ||
<center>C. David | <center>C. David fasst den Entschluss, einen Tempel zu bauen. (Kap. 17) a. David denkt daran, Gott einen Tempel zu bauen. (V. 2) Gott lässt ihn durch Nathan dafür loben und verheißt ihm einen ewigen Thron, doch muss der Prophet ihm zugleich mitteilen, dass sein Sohn den Tempel bauen soll. (V. 14) b. David sagt Gott Dank für alle Wohltaten, welche er ihm und dem Volke Israel erwiesen. </center> | ||
|- | |- | ||
| | | | ||
1.Cum autem habitaret David in domo sua, dixit ad Nathan prophetam: Ecce ego habito in domo cedrina: arca autem fœderis Domini sub pellibus est. <br/> | 1. Cum autem habitaret David in domo sua, dixit ad Nathan prophetam: Ecce ego habito in domo cedrina: arca autem fœderis Domini sub pellibus est. <br/> | ||
2. Et ait Nathan ad David: Omnia, quæ in corde tuo sunt fac: Deus enim tecum est. <br/> | 2. Et ait Nathan ad David: Omnia, quæ in corde tuo sunt fac: Deus enim tecum est. <br/> | ||
3. Igitur nocte illa factus est sermo Dei ad Nathan, dicens: <br/> | 3. Igitur nocte illa factus est sermo Dei ad Nathan, dicens: <br/> | ||
4. Vade, et loquere David servo meo: Hæc dicit Dominus: Non ædificabis tu mihi domum ad habitandum. <br/> | 4. Vade, et loquere David servo meo: Hæc dicit Dominus: Non ædificabis tu mihi domum ad habitandum. <br/> | ||
5. Neque enim mansi in domo ex eo tempore, quo eduxi Israel, usque ad diem hanc: sed fui semper mutans loca tabernaculi, et in tentorio <br/> | 5. Neque enim mansi in domo ex eo tempore, quo eduxi Israel, usque ad diem hanc: sed fui semper mutans loca tabernaculi, et in tentorio <br/> | ||
6. Manens cum omni Israel. Numquid locutus sum saltem uni judicum Israel, quibus præceperam, ut pascerent populum meum, et dixi: Quare non ædificastis mihi domum cedrinam? <br/> | 6. Manens cum omni Israel. Numquid locutus sum saltem uni judicum Israel, quibus præceperam, ut pascerent populum meum, et dixi: Quare non ædificastis mihi domum cedrinam? <br/> | ||
7. Nunc itaque sic loqueris ad servum meum David: Hæc dicit Dominus exercituum: Ego tuli te, cum in pascuis sequereris gregem, ut esses dux populi mei Israel. <br/> | 7. Nunc itaque sic loqueris ad servum meum David: Hæc dicit Dominus exercituum: Ego tuli te, cum in pascuis sequereris gregem, ut esses dux populi mei Israel. <br/> | ||
8. Et fui tecum quocumque perrexisti: et interfeci omnes inimicos tuos coram te, fecique tibi nomen quasi unius magnorum, qui celebrantur in terra. <br/> | |||
8. Et fui tecum quocumque perrexisti: | |||
9. Et dedi locum populo meo Israel: plantabitur, et habitabit in eo, et ultra non commovebitur: nec filii iniquitatis atterent eos, sicut a principio, <br/> | 9. Et dedi locum populo meo Israel: plantabitur, et habitabit in eo, et ultra non commovebitur: nec filii iniquitatis atterent eos, sicut a principio, <br/> | ||
10. Ex diebus quibus dedi judices populo meo Israel, et humilavi universos inimicos tuos. Annuntio ergo tibi quod ædificaturus sit tibi Dominus domum. <br/> | 10. Ex diebus quibus dedi judices populo meo Israel, et humilavi universos inimicos tuos. Annuntio ergo tibi quod ædificaturus sit tibi Dominus domum. <br/> | ||
11. Cumque impleveris dies tuos ut vadas ad patres tuos, suscitabo semen tuum post te, quod erit de filiis tuis: et stabiliam regnum ejus. <br/> | 11. Cumque impleveris dies tuos ut vadas ad patres tuos, suscitabo semen tuum post te, quod erit de filiis tuis: et stabiliam regnum ejus. <br/> | ||
12. Ipse ædificabit mihi domum, et firmabo solium ejus usque in æternum. <br/> | 12. Ipse ædificabit mihi domum, et firmabo solium ejus usque in æternum. <br/> | ||
13. Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in ilium: et misericordiam meam non auferam ab eo, sicut abstuli ab eo, qui ante te fuit. <br/> | 13. Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in ilium: et misericordiam meam non auferam ab eo, sicut abstuli ab eo, qui ante te fuit. <br/> | ||
14. Et statuam eum in domo mea, et in regno meo usque in sempiternum: et thronus ejus erit firmissimus in perpetuum. <br/> | 14. Et statuam eum in domo mea, et in regno meo usque in sempiternum: et thronus ejus erit firmissimus in perpetuum. <br/> | ||
15. Juxta omnia verba hæc, et juxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David. <br/> | 15. Juxta omnia verba hæc, et juxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David. <br/> | ||
16. Cumque venisset rex David, et sedisset coram Domino, dixit: Quis ego sum Domine Deus, et quæ domus mea, ut præstares mihi talia? <br/> | 16. Cumque venisset rex David, et sedisset coram Domino, dixit: Quis ego sum Domine Deus, et quæ domus mea, ut præstares mihi talia? <br/> | ||
17. Sed et hoc parum visum est in | 17. Sed et hoc parum visum est in conspectu tuo, ideoque locutus es super domum servi tui etiam in futurum: et fecisti me spectabilem super omnes homines Domine Deus. <br/> | ||
18. Quid ultra addere potest David, cum ita glorificaveris servum tuum, et cognoveris eum. <br/> | 18. Quid ultra addere potest David, cum ita glorificaveris servum tuum, et cognoveris eum. <br/> | ||
19. Domine propter famulum tuum juxta cor tuum fecisti omnem magnificentiam hanc, et nota esse voluisti universa magnolia. <br/> | 19. Domine propter famulum tuum juxta cor tuum fecisti omnem magnificentiam hanc, et nota esse voluisti universa magnolia. <br/> | ||
20. Domine, non est similis tui: et non et alius Deus absque te, ex omnibus quos audivimus auribus nostris. <br/> | 20. Domine, non est similis tui: et non et alius Deus absque te, ex omnibus quos audivimus auribus nostris. <br/> | ||
21. Quis enim est alius, ut populus tuus Israel, gens una in terra, ad quam perrexit Deus, ut liberaret, et faceret populum sibi, et magnitudine sua atque terroribus ejiceret nationes a facie ejus, quem de Ægypto liberarat? <br/> | |||
21. Quis enim est alius, ut | |||
22. Et posuisti populum tuum Israel tibi in populum usque in æternum, et tu Domine factus es Deus ejus. <br/> | 22. Et posuisti populum tuum Israel tibi in populum usque in æternum, et tu Domine factus es Deus ejus. <br/> | ||
23. Nunc igitur Domine, sermo, quem locutus a famulo tuo, et super domum ejus, confirmetur in perpetuum, et fac sicut locutus es. <br/> | 23. Nunc igitur Domine, sermo, quem locutus a famulo tuo, et super domum ejus, confirmetur in perpetuum, et fac sicut locutus es. <br/> | ||
24. Permaneatque et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum: et dicatur: Dominus exercituum Deus Israel, et domus David servi ejus permanens coram eo. <br/> | 24. Permaneatque et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum: et dicatur: Dominus exercituum Deus Israel, et domus David servi ejus permanens coram eo. <br/> | ||
25. Tu enim Domine Deus meus revelasti auriculam servi tui, ut ædificares ei domum: et idcirco invenit servus tuus fiduciam, ut oret coram te. <br/> | 25. Tu enim Domine Deus meus revelasti auriculam servi tui, ut ædificares ei domum: et idcirco invenit servus tuus fiduciam, ut oret coram te. <br/> | ||
26. Nunc ergo Domine tu es Deus: et locutus es ad servum tuum tanta benefecia. <br/> | |||
26. Nunc ergo Domine tu es Deus: | |||
27. Et cœpisti benedicere domui servi tui, ut sit semper coram te: te enim Domine, benedicente, benedicta erit in perpetuum. <br/> | 27. Et cœpisti benedicere domui servi tui, ut sit semper coram te: te enim Domine, benedicente, benedicta erit in perpetuum. <br/> | ||
Zeile 53: | Zeile 41: | ||
| | | | ||
1.Als nun David in seinem Hause wohnte, sprach er zu dem Propheten Nathan: Siehe, ich wohne in einem Hause von Zedern; die Lade des Bundes des Herrn aber weilt unter Fellen. [''[[:Kategorie:BIBLIA SACRA:AT:2Sam07|2Sam 7,2]]''] <br/> | 1. Als nun David in seinem Hause wohnte, sprach er zu dem Propheten Nathan: Siehe, ich wohne in einem Hause von Zedern; die Lade des Bundes des Herrn aber weilt unter Fellen. [''[[:Kategorie:BIBLIA SACRA:AT:2Sam07|2Sam 7,2]]''] <br/> | ||
2. Nathan sprach zu David: Alles, was du in deinem Herzen hast, tue; | 2. Nathan sprach zu David: Alles, was du in deinem Herzen hast, tue; denn Gott ist mit dir. <br/> | ||
3. Da erging in dieser Nacht das Wort Gottes an Nathan also: <br/> | 3. Da erging in dieser Nacht das Wort Gottes an Nathan also: <br/> | ||
4. Gehe hin und sprich zu meinem Diener David: So spricht der Herr: Nicht du sollst mir ein Haus zur Wohnung bauen! <br/> | 4. Gehe hin und sprich zu meinem Diener David: So spricht der Herr: Nicht du sollst mir ein Haus zur Wohnung bauen! <br/> | ||
5. Denn ich habe in keinem Hause geweilt, seit der Zeit, da ich Israel herausgeführt habe, bis auf diesen Tag, vielmehr wechselte ich immer die Orte für das Zelt und blieb im Gezelte <br/> | 5. Denn ich habe in keinem Hause geweilt, seit der Zeit, da ich Israel herausgeführt habe, bis auf diesen Tag, vielmehr wechselte ich immer die Orte für das Zelt und blieb im Gezelte <br/> | ||
6. mit<sup>1</sup> ganz Israel. Habe ich je zu einem der Richter Israels, denen ich geboten, mein Volk zu weiden, gesprochen, dass ich sagte: Warum habt ihr mir kein Haus von Zedern gebaut? <br/> | 6. mit<sup>1</sup> ganz Israel. Habe ich je zu einem der Richter Israels, denen ich geboten, mein Volk zu weiden, gesprochen, dass ich sagte: Warum habt ihr mir kein Haus von Zedern gebaut? <br/> | ||
7. So rede | 7. So rede denn jetzt zu meinem Diener David: So spricht der Herr der Heerscharen: Ich habe dich, da du auf der Weide den Schafen nachgingest, weggenommen, damit du über mein Volk Israel Fürst seiest. <br/> | ||
8. Und ich war mit dir, wohin du auch gingest, und tötete alle deine Feinde vor dir und ich habe dir einen Namen gemacht, wie der eines Großen, die auf Erden gefeiert werden. <br/> | 8. Und ich war mit dir, wohin du auch gingest, und tötete alle deine Feinde vor dir und ich habe dir einen Namen gemacht, wie der eines Großen, die auf Erden gefeiert werden. <br/> | ||
9. Und ich habe meinem Volke Israel eine Stätte gegeben, dort wird es gepflanzt werden und wohnen und fürder nicht beunruhigt werden; und die Söhne der Ungerechtigkeit werden sie nicht bedrücken wie vordem, <br/> | 9. Und ich habe meinem Volke Israel eine Stätte gegeben, dort wird es gepflanzt werden und wohnen und fürder nicht beunruhigt werden; und die Söhne der Ungerechtigkeit werden sie nicht bedrücken wie vordem, <br/> |
Version vom 14. Februar 2016, 17:54 Uhr
Liber primus Paralipomenon. Hebraice Dibre Hajamim. Caput XVII.
Das erste Buch Paralipomenon oder der Chronik Kap. 17
| |
1. Cum autem habitaret David in domo sua, dixit ad Nathan prophetam: Ecce ego habito in domo cedrina: arca autem fœderis Domini sub pellibus est.
|
1. Als nun David in seinem Hause wohnte, sprach er zu dem Propheten Nathan: Siehe, ich wohne in einem Hause von Zedern; die Lade des Bundes des Herrn aber weilt unter Fellen. [2Sam 7,2]
|
Fußnote
Kap. 17 (1) D.i. wie. - (2) Vergl. [2Sam 7]. - (3) Dieser Nachkomme ist schließlich der Messias. Da der Chronist diesen allein vor Augen stellt, lässt er die [2Sam 7,14] folgenden Worte weg, welche auf den Messias seine Anwendung finden. - (4) Saul. - (5) Vergl. [2Sam 7,16]. - (6) Vor der Bundeslade. - Weitere Kapitel: 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
Diese Kategorie enthält zurzeit keine Seiten oder Medien.